2019
Μικρή σουίτα σε κόκκινο μείζον
Σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου
Μουσική: Γιάννης Μυγδάνης
Ερμηνεία: Παναγιώτης Τερζάκης
Ηχογράφηση – μίξη: Βαγγέλης Σαπουνάς (Subway Recording Studios)
Κυκλοφορεί από την Bo-synthesis και την Protasis Music.
Λίγα λόγια για το έργο
Έργο για πιάνο και φωνή. Ένα από τα πιο όμορφα, τρυφερά και αληθινά ποιήματα που γράφτηκαν ποτέ για την αγάπη, τον έρωτα και τη ζωή. Ο ποιητής αποδίδει την σωματική και συγκινησιακή φόρτιση των προσώπων μέσα από απλές καθημερινές εικόνες που σφύζουν από ζωντάνια, «διαστέλλουν» τον χρόνο και μετατρέπουν τη στιγμή σε αιωνιότητα. Ένας ύμνος για την αξία της ζωής πάνω στον χρόνο και στον θάνατο. Οι έντονες μουσικές διακυμάνσεις των δυναμικών, οι απότομες αλλαγές στο μέτρο και το τέμπο, σε συνδυασμό με τις εναλλαγές τραγουδιού και αφήγησης είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν τον μουσικό χαρακτήρα του έργο, ενώ τα διαφορετικά ρυθμικά μοτίβα ελληνικών ρυθμών και χορών διαμορφώνουν μία μουσική ‘σουίτα’.
Στίχοι του ποιήματος
Μικρὴ σουΐτα σὲ κόκκινο μεῖζον
Ι.
Πλῆθος λεμόνια
ἐπάνω στὸ τραπέζι
στὶς καρέκλες
στὸ κρεβάτι
κίτρινες λάμψεις
τρέχουν τὸ σῶμα σου
μ᾿ ἀρέσει ποὺ βρέχει
νύχτα μὲ χίλια λεμόνια
καὶ ξαφνικὰ ὁ φακὸς τοῦ δασοφύλακα
νὰ σταματάει τοὺς βρεγμένους λαγοὺς
στὰ πισινά τους πόδια.
ΙΙ.
Ὢ ἀλάνθαστο σῶμα
πόσα καὶ πόσα λάθη
μ᾿ ἕνα μικρὸ διαβατικὸ φεγγάρι
στὰ γυμνὰ δέντρα τοῦ πεζοδρομίου
ἀδειοῦχοι στρατιῶτες καπνίζουν
κάτω ἀπ᾿ τὸ ὑπόστεγο
βρέχει ὅλη μέρα
ἀκούω τὸ νερὸ νὰ κυλάει ἀτέλειωτο
ἀπ᾿ τὰ λούκια στὸ δρόμο
παρότι τὸ ξέρω
αὐτὸ τὸ εἰσιτήριο
εἶναι ἐκπρόθεσμο πιά.
ΙIΙ.
Τὸ σῶμα λέει
στὴ γενική: τοῦ σώματος
καὶ γενικὰ τὸ σῶμα
ἄλλη λέξη πυκνότερη δὲν ἔχω
παίρνω τὴ νάϋλον σακούλα
μπαίνω στὰ λαϊκὰ ἑστιατόρια
μαζεύω ψαροκόκαλα
γιὰ τὶς ἄγριες γάτες τῆς γειτονιᾶς
στὰ διαλείματα λέει
κουβεντιάζω μὲ τοὺς μουσικοὺς
στὰ σκοτεινὰ παρασκήνια-
τί ἀπέραντη ἀπόσταση διανύω
ἀπ᾿ τὸ σῶμα σου
ἕως τὸ σῶμα σου.
Ακούγονται αποσπάσματα από το Γυμνὸ σῶμα
Εἶπε:
ψηφίζω τὸ γαλάζιο.
Ἐγὼ τὸ κόκκινο.
Κι ἐγώ.
Τὸ σῶμα σου ὡραῖο
Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο.
Χάθηκα στὸ ἀπέραντο.
Διαστολὴ τῆς νύχτας.
Διαστολὴ τοῦ σώματος.
Συστολὴ τῆς ψυχῆς.
Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.
Ἕνα ἄστρο
ἔκαψε τὸ σπίτι μου.
Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.
Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.
Ἡδονή-
πέρα ἀπ᾿ τὴ γέννηση,
πέρα ἀπ᾿ τὸ θάνατο.
Τελικὸ κι αἰώνιο
παρόν.
Κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές διαδικτυακές πλατφόρμες
