Η Βυζαντινή Μουσική αποτέλεσε το κυρίαρχο είδος μουσικής στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι αρχές της χρονολογούνται στον 4ο αιώνα μ.Χ, μετά τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη από τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Η βυζαντινή μουσική είναι εκκλησιαστική. Μέρος της βυζαντινής μουσικής, χρονικά μεταγενέστερο, μπορεί να θεωρηθεί το δημοτικό τραγούδι, το οποίο έχει σταθερό μέτρο, ώστε να εξυπηρετείται και ο χορευτικός σκοπός.

Το βυζαντινό άσμα είναι φωνητικό και μονοφωνικό, χωρίς μουσικά όργανα. Η μελωδία αναπτύσσεται σε σχετικά ελεύθερο ρυθμό, και δίνει έμφαση στην έννοια των λέξεων. Οι μελωδίες της συνοδεύονται από ένα συνεχόμενο φθόγγο, το λεγόμενο ίσο.